آوترنت راهی است برای دسترسی رایگان به اطلاعات برای همه، بدون اینترنت
برای مطالعه کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید...
«آوترنت» طرحی است که در آن تمامی کسانی که به هیچ نوع شبکه مخابراتی و اینترنتی دست ندارند، می‌توانند به طور رایگان به مخزن بزرگی از اطلاعات دسترسی داشته و با امواج ماهواره آن را دریافت کنند. آوترنت، مانند فرستنده امواج رادیو عمل می‌کند و در عمل، دریافت اطلاعات را مانند موج «اف ام» پخش می‌کند و شما فقط کافی است یک گیرنده داشته باشید.
در حال حاضر درصد آن دسته از مردم جهان که دسترسی به اینترنت و اطلاعات آزاد دارند، خیلی بالا نیست. حدود ۳۵.۵ درصد از مردم جهان به اینترنت دسترسی دارند در حالی که ۴.۳ میلیارد نفر هنوز به این شبکه متصل نیستند. در حال حاضر کارآفرینان در حال بررسی طرح‌هایی برای دسترسی بیشتر و ارزانتر مردم به اطلاعات هستند. برای مثال شرکت گوگل در حال بررسی طرحی است که با بادکنک هلیوم، امکان گسترش دسترسی به اینترنت را بیشتر کند. یا فیس‌بوک در حال بررسی امکان گسترش دسترسی به کمک هواپیماهای بدون سرنشین است.
مشکل طرح گوگل این است که هر بادکنک بعد از نزدیک به سه ماه بادش خوابیده و ارتباطش قطع می‌شود. هواپیماهای بدون سرنشین فیس‌بوک هم خود هزینه‌ای دیگر اضافه می‌کنند. «ایلان ماسک» پایه‌گذار شرکت خودروی الکتریکی «تسلا» و از بنیانگذاران شرکت خصوصی هوا-فضای «اسپیس – ایکس» هم در حال طراحی ماهواره‌هایی ارزان قیمت است تا دور تا دور کره زمین مستقر شده و انتقال اطلاعات را تسهیل کنند.
در این میان، «آوترنت» - Outernt – پروژه متفاوتی است؛ این پروژه اختراع
یا پایه‌گذاری خاصی نکرده ولی سعی کرده از داشته‌ها درست استفاده کند.
برای بررسی طرح آوترنت باید گفت اینترنت به این شکل کار می‌کند که شبکه‌ای
شکل می‌گیرد و هر کاربری به آن وصل شده و اطلاعات را یا می‌فرستد – آپلود
می‌کند – و یا اطلاعات را دریافت – دانلود – می‌کند. برای این کار باید
شبکه‌ای باشد که به آن وصل شد.
آوترنت، با کمک امواج ماهواره، بانک
اطلاعاتی بزرگی را ارسال می‌کند و فقط شما باید مانند رادیو، یک گیرنده
داشته باشید. هر کاربری می‌تواند دریافت کننده را خود سرهم کرده و نصب کند،
یا این که یک دریافت‌کننده بگیرد. فکر کنید یک ایستگاه رادیویی، فقط تولید
کرده و امواج را مخابره می‌کند و دیگر کاری به این که شما چه نوع رادیویی
دارید یا قرار است تهیه کنید، ندارد. آوترنت هم همین کار را می‌کند.
در
حال حاضر البته آوترنت روی گیرنده‌ای به نام «لنترن» - Lantern – به معنای
«فانوس» کار می‌کند. اگر شما لنترن را داشته باشید، مهم نیست کجای این
جهان هستید. لنترن اطلاعات شما را گرفته، خود ارتباط «وای‌فای» ایجاد کرده و
شما تمام اطلاعات را به شکل آفلاین گرفته و به کامپیوتر، گوشی،
تلفن‌هوشمند و یا تبلت خود منتقل می‌کنید.
با کمک آوترنت نه تنها
مناطقی که هیچ نوع زیرپایه و زیرساخت شبکه و مخابرات ندارند، که مناطقی که
در اثر حادثه یا هر نوع اتفاقی شبکه‌های مخابراتی و دکل‌های ارتباط تلفن
موبایل را از دست می‌دهند هم هنوز می‌توانند به شبکه متصل باشند. آوترنت در
حال حاضر اطلاعات بزرگی از اخبار -از شبکه‌های مهم خبری، کتاب‌ها و دیگر
اطلاعات- را مخابره می‌کند. هر کاربری حتی در دور افتاده ترین نقاط یا وسط
صحرا یا جنگل، می‌تواند اطلاعات درخواستی خود را دریافت کند.
در
برخی از مناطق خدمات پیامک آوترنت فعال شده و هرکاربر فقط با فرستادن یک
پیامک یا تکست می‌تواند اطلاعات درخواستی خود را بگیرد. آوترنت در حال حاضر
با پیام‌هایی روی شبکه‌هایی چون توئیتر و فیس‌بوک و یا سایت خود با
کاربران در تماس است و هر کاربری می‌تواند بگوید برای مثال به چه اطلاعاتی
نیاز دارد. بعد از ارسال درخواست، اطلاعات برای کاربر ارسال شده و او به
محض این که گیرنده خود را فعال کند، این اطلاعات را دریافت خواهد کرد.
برای
مثال شما ممکن است به منطقه‌ای دور افتاده رفته و یا در یک بحران طبیعی
گرفتار شده باشید. با داشتن یک گیرنده، آوترنت برای شما خبرها و دیگر
اطلاعات را می‌فرستد. این پروژه در تلاش است با تولیدکنندگان و دیگر
پروژه‌ها همکاری کرده و گیرنده‌ها را با قیمت پایین در اختیار کاربران قرار
دهد. در برخی از مناطق دورافتاده در آفریقا، مدارس با کمک آوترنت در حال
دسترسی به اطلاعات و کتاب‌ها و مواد درسی هستند.
روی سایت «آوترنت» هر داوطلبی می‌تواند فعالیت خود را اعلام کرده و با
تیم همکاری کند. چه کدنویس باشید و چه مترجم، می‌توان با این طرح همکاری
کرد. در حال حاضر زبان‌هایی چون عربی، هلندی، روسی، ترکی، ژاپنی، چینی و
رومانیایی به شکل پروژه در آوترنت دنبال می‌شود. زبان‌هایی چون انگلیسی،
روسی، آلمانی و هندی تا حد زیادی کامل شده است.
تین ریچارد در پاسخ
به این که پس چرا زبان فارسی در میان پروژه‌ها نیست، می‌گوید: «چون تمامی
این کارها داوطلبانه است و به محض این که ما افراد داوطلب برای کدنویسی و
ترجمه داشته باشیم، آن زبان را هم فعال خواهیم کرد.»
